در فضای پرتنش و پویای تولید سریال‌های تلویزیونی ایران، نگارش فیلمنامه به عنوان نقطه‌ای حساس در خلق آثار فرهنگی شناخته می‌شود. سریال «پایتخت۷» نمونه‌ای بارز از این تلاش‌های مستمر است که در پشت پرده آن قصه‌پردازی بی‌بدیلی صورت می‌گیرد. اخیراً آرش عباسی، نویسنده سریال، در گفتگویی با هوشنگ گلمکانی افشا کرد که ایده اصلی داستان این سریال از ذهن محسن تنابنده سرچشمه می‌گیرد. وی توضیح می‌دهد: «قصه اصلی رو محسن خودش طراحی می‌کنه و یک ایده‌ای در ذهنش هست که استارت کار رو می‌زنه و بعد با نویسنده مشورت می‌کنه… اون یه چیزی رو توی میدون میندازه و روی اون بازی می‌کنه، یه توپی رو میندازه و حالا میگه که پاس‌کاری کنیم ببینیم که چه راه بهتری براش پیدا می‌کنیم و اون ایده اصلی همیشه مال محسن بوده».
این رویکرد خلاقانه، نشان از تسلط محسن تنابنده بر فرآیند داستان‌سرایی و قدرت تخیل او دارد؛ روشی که در آن نقطه شروع، همواره ایده‌ای ناب و منحصر به فرد از او به‌دست می‌آید. در واقع، محسن تنابنده با بهره‌گیری از ذوق هنری و درک عمیق از ساختار داستان، چارچوب اصلی داستانی را ترسیم می‌کند که سایر اعضای تیم نویسندگی بر مبنای آن گسترش می‌دهند. چنین فرآیندی نه تنها باعث تقویت اصالت اثر می‌شود بلکه فرصتی است تا هر ایده کوچک به صورتی جامع مورد بحث و بررسی قرار گیرد.
نگارش فیلمنامه سریال «پایتخت۷»، که در مجموع شامل ۲۲ قسمت است، از نظر محتوا و ساختار دارای پیچیدگی‌های فراوانی به شمار می‌رود. آرش عباسی با اشاره به سختی‌های نگارش این سریال بیان می‌کند که تهیه یک اثر ۲۲ قسمته امری بی‌دلیل ساده نیست و هر قسمت از آن نیازمند دقت و هماهنگی فوق‌العاده‌ای بین تمامی اعضای تیم است. این مسأله نشانگر میزان سرمایه‌گذاری فکری و هنری است که در تولید این اثر لحاظ شده و مستلزم برنامه‌ریزی دقیق و زمان‌بری فراوان بوده است.
یکی از نکات قابل توجه در این مصاحبه، تأکید بر همکاری تیمی و تبادل نظرات در فضای خلاقیت است. همانگونه که آرش عباسی اشاره کرد، ایده اولیه همواره از محسن تنابنده منشا می‌گیرد، اما در ادامه با مشورت‌ها و تبادل نظرات با نویسندگان دیگر، ایده تکامل پیدا می‌کند و به نقطه‌ای می‌رسد که توانایی جذب مخاطب را داشته باشد. این فرآیند نشان‌دهنده اهمیت همفکری و تعامل بین اعضای تیم در خلق یک اثر هنری بی‌بدیل است. بدون شک، این رویکرد نوآورانه نقش موثری در موفقیت سریال داشته و توانسته است انتظارات فراوان مخاطبان را برآورده کند.
در عرصه‌ای که رقابت‌ها و تمایلات مخاطبان روز به روز پیچیده‌تر می‌شود، استفاده از ایده‌های نو و غیرقالبی همچنان از عناصر کلیدی در موفقیت آثار تلویزیونی محسوب می‌شود. سبک منحصر به فرد محسن تنابنده، همراه با پویایی فکری تیم نویسندگی، زمینه‌ساز ارائه داستان‌های منسجم و گیراست. علاوه بر آن، سرشار بودن این اثر از نوآوری‌های پایدار در مدیریت داستان، به مخاطبان امکان تجربه یک سفر احساسی و ذهنی عمیق را می‌دهد.
در نهایت، داستان پشت پرده نگارش فیلمنامه «پایتخت۷» بازتاب‌دهنده‌ی تلاش‌های فکری و هنری فراوانی است که در ساخت یک اثر تلویزیونی به کار گرفته شده است. تعاملات مستمر، مشورت‌های سازنده و هم‌افزایی افکار، همه از ارکان اصلی موفقیت سریالی هستند که در گفتگویی توسط آرش عباسی به وضوح مشاهده می‌شود. این رویکرد نوآورانه، آینده نگارش فیلمنامه‌های ایرانی را نوید می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با اتکا به خلاقیت فردی و جمعی، داستان‌هایی بسازیم که هم از نظر محتوا و هم از نظر ساختاری درخور تقدیر و استقبال مخاطبان باشند.
