راز تاریخی مایومییو؛ چگونه گربه ها صدای خود را برای جلب توجه ما تغییر دادند؟

داستان میو کردن گربه ها به هزاران سال پیش برمی گردد. گربه ها در اصل موجوداتی منفرد بودند. به عبارت دیگر زندگی و شکار را به جای فعالیت گروهی ترجیح می دادند. بیشتر رفتارهای اجتماعی آنها محدود به تعاملات مادر و فرزند بود. خارج از این رابطه، گربه ها به ندرت به یکدیگر «میو» می کنند.

با این حال، زمانی که گربه ها شروع به زندگی در کنار انسان کردند، صداهای آنها معنای جدیدی پیدا کرد. بسیاری اوقات وقتی گربه برای انسان میو میو می کند، او را مانند مادر گربه سان خود پرستار می بیند.

احتمالاً اولین بار در حدود 10000 سال پیش، زمانی که انسان شروع به ایجاد سکونتگاه های دائمی کرد، گربه ها با گربه ها مواجه شدند. این زیستگاه ها موش ها را جذب می کردند و به همین ترتیب گربه ها نیز جذب این طعمه ها می شدند. در همین حال، گربه‌های سازگارتر و کمتر ترسو سریع‌تر رشد می‌کردند و از منبع غذایی ثابت بهره می‌بردند. با گذشت زمان، این گربه ها پیوندهای نزدیک تری با انسان ها ایجاد کردند.

بر خلاف سگ ها که توسط انسان ها به دلیل ویژگی های خاص خود پرورش داده شدند، گربه ها توسط خودشان اهلی شدند. در واقع گربه هایی که می توانستند انسان ها را تحمل کنند و با آنها ارتباط برقرار کنند، از مزیت بقا برخوردار بودند و همین امر منجر به تشکیل جمعیت مناسبی از آنها برای زندگی با مردم شد.

برای درک فرآیند اهلی کردن گربه‌ها، محققان آزمایش‌هایی را با روباه‌های اهلی روسی که در دهه 1950 آغاز شد، بررسی کردند. در آن زمان، دیمیتری بلیفدانشمند شوروی و همکارانش روباه‌های نقره‌ای را به‌طور انتخابی پرورش دادند و روباه‌هایی را که کمتر ترسیده بودند و نسبت به انسان‌ها تهاجمی کمتری داشتند، جفت‌گیری کردند.

در طول نسل‌های بعدی، روباه‌ها رام‌تر و دوستانه‌تر شدند و به ویژگی‌های فیزیکی شبیه به سگ‌های اهلی، مانند گوش‌های شلخته و دم‌های مجعد دست یافتند. صداهای آنها نیز از حالت تهاجمی و زوزه‌آمیز به صداهای دوستانه‌تری شبیه به خنده‌های انسان تبدیل شد.

آزمایش‌های ذکر شده نشان داد که اصلاح نژاد انتخابی برای اهلی کردن می‌تواند منجر به یک سری تغییرات رفتاری و فیزیکی در حیوانات شود و در دهه‌هایی که معمولاً هزاران سال طول می‌کشد به نتایجی منجر شود. گربه ها از زمانی که گربه های وحشی آفریقایی بودند به طرز چشمگیری تغییر کرده اند. به عنوان مثال، گربه های امروزی مغز کوچکتر و رنگ های متنوع تری دارند. اگرچه به اندازه تفاوت بین سگ ها و اجداد گرگ آنها آشکار نیست.

درست مانند روباه های نقره ای، گربه ها صدای خود را تطبیق داده اند. اگرچه این تغییر در مدت زمان طولانی تری رخ داده است. وقتی یک نوزاد انسان به دنیا می آید، کاملاً به والدین خود وابسته است. این وابستگی ما را نسبت به درخواست های فوری برای کمک حساس می کند که در صورت نادیده گرفتن آن می تواند بقای انسان را تهدید کند.