LHS-1140b که 50 سال نوری از زمین فاصله دارد، 1.73 برابر پهن تر از زمین است و 5.6 برابر سیاره ما جرم دارد. این سیاره یک قفل کشنده برای ستاره میزبان خود دارد. بنابراین همیشه با همین سرعت به دور ستاره خود می چرخد و چشم چهار هزار کیلومتری اش بر این آتش کیهانی دوخته شده است. با توجه به فاصله نزدیک سیاره به ستاره خود، یک سال برابر است با کمتر از 25 روز زمینی.
اگر LHS-1140b یک ستاره دنباله اصلی مانند خورشید بود، مدار این جهان دور اقیانوس های آن را می جوشاند و این سیاره را کاملا غیرقابل سکونت می کرد. اما از آنجایی که ستاره مادر از یک کوتوله قرمز سردتر است، این فاصله کوتاه سیاره خود را درست در مرکز “منطقه طلایی” یا کمربند قابل سکونت قرار می دهد. فاصله کامل از ستاره برای جریان دادن آب مایع به سطح سیاره.
محققان از دوربین مادون قرمز نزدیک تلسکوپ جیمز وب و طیف‌سنج بدون شکاف آن برای مطالعه سیاره مذکور استفاده کردند که امکان بررسی محتوای آن را با عبور نور ستاره از جو احتمالی سیاره فراهم می‌کند.
ستاره شناسان با مشاهده طول موج های جذب شده نور، نشانه هایی از نیتروژن، یک عنصر کلیدی در جو زمین را پیدا کردند. محاسبات جداگانه همچنین نشان داد که این سیاره به اندازه کافی متراکم نیست که از سنگ ساخته شود.
با توجه به یافته های فوق و حذف گزینه سیاره سنگی و مینی نپتون، سیاره مذکور می تواند دارای اقیانوس یخی باشد. اگرچه بیشتر سیارات می توانند جامد و یخ زده باشند، محققان خاطرنشان می کنند که عنبیه چشم سیاره می تواند دمای سطحی 20 درجه سانتیگراد داشته باشد که برای تشکیل یک استخر مناسب برای حیات دریایی در دنیای یخ زده کافی است. به گفته رن دویون، فیزیکدان دانشگاه مونترال و یکی از نویسندگان مقاله:
کشف اتمسفر زمین مانند در یک سیاره معتدل مرزهای کاری را که جیمز وب می تواند انجام دهد تغییر می دهد. ما به زمان بیشتری برای مشاهده نیاز داریم. نشانه فعلی نیتروژن اتمسفر به داده های بیشتری برای تأیید نیاز دارد. ما حداقل به بیش از یک سال مشاهدات نیاز داریم تا ثابت کنیم LHS 1140b دارای جو است و احتمالاً دو یا سه سال دیگر برای شناسایی دی اکسید کربن در جو آن.
لازم به ذکر است که سیاره LHS 1140 b در ویژگی های هیجان انگیز خود کاملاً تنها نیست. سیارات فراخورشیدی دیگر در منطقه کمربند حیات قرار دارند که دانشمندان بسیاری را به خود جذب کرده اند. یکی از بارزترین نمونه ها، هفت جهان سیستم TRAPPIST-1 است. این منظومه شباهت زیادی به ساختار منظومه شمسی ما دارد.
با این حال، طبق داده‌های جیمز وب، جستجوی قابلیت سکونت در Trappist 1 پیچیده‌تر از حد انتظار است. بر اساس مشاهدات، ستاره این منظومه به طرز عجیبی فعال است و می تواند مشاهدات را مخدوش کند و حتی ما را به اشتباه تصور کند که دنیایی در این منظومه در کمربند حیات قرار دارد، در حالی که اینطور نیست. حتی جیمز وب نیز محدودیت های خود را دارد.
با این حال، LHS 1140b مزایای خود را دارد. به نظر می رسد ستاره میزبان LHS 1140 نسبت به Trappist 1 ساکت تر و کمتر فعال است. در نتیجه، بررسی جو LHS 1140b بر اساس سیگنال های ستاره ای آسان تر خواهد بود.
