تراشه های سری AD10x از معماری مشابهی استفاده می کنند، جایی که خوشه پردازش گرافیکی (GPC) بلوک اصلی تراشه است و تمام عناصر پردازش گرافیکی را در خود جای می دهد. هر GPC همچنین شامل 6 خوشه پردازش بافت (TPC) و دو واحد چند پردازنده جریانی (SM) در داخل هر TPC قرار می گیرد. قلب تپنده گرافیک Super Nvidia از 7 خوشه پردازش گرافیکی، 34 خوشه پردازش بافت، 66 واحد چند پردازنده جریانی و 8 کنترلر حافظه 32 بیتی (در مجموع 256 بیت) استفاده می کند.
در قلب هر واحد SM، 128 هسته پردازش CUDA، یک هسته پردازشی نسل سوم ردیابی مجدد (RT)، چهار هسته پردازش تانسور نسل چهارم و چهار واحد بافت (TPU) وجود دارد. بر اساس این اعداد و داشتن تعداد واحدهای SM در هر چیپ سری AD10x، می توان تعداد هسته های پردازشی هر چیپ را محاسبه کرد.
با تغییر تراشه گرافیکی، ظرفیت حافظه گرافیکی از 12 گیگابایت در مدل غیر سوپر Ti به 16 گیگابایت افزایش یافته است. علاوه بر این، گذرگاه حافظه 192 بیتی در مدل قدیمی اکنون به 256 بیت افزایش یافته است و می تواند داده ها را با پهنای باند 672 گیگابایت بر ثانیه (33 درصد پهنای باند بیشتر) انتقال دهد. با تمام تغییرات کوچک و بزرگی که گرافیک Super 4070Ti مشاهده خواهد کرد، همچنان با همان توان 285 وات کار می کند.
برای بررسی کارت گرافیک RTX 4070 Ti Super از تست Coolermaster با پردازنده Core i7-13700K، رم 16 گیگابایتی DDR5-5600، مادربرد گیگابایت Z690 و توان 850 وات استفاده کردیم.
