در مطالعه جدیدی که نسخه از پیش منتشر شده آن در پایگاه داده آرشیو منتشر شده است، فیزیکدانان مدل های ماده تاریک فوق سبک را بررسی کردند که کاملاً تاریک نیست و تعامل بسیار کمی با ماده معمولی دارد. بیشتر اوقات این تعاملات به سختی ثبت می شود و امکان آشکارسازی آنها وجود ندارد. اما در موارد نادر، ماده تاریک و ماده عادی به اندازه کافی برهم کنش می کنند تا مقادیر قابل توجهی امواج رادیویی تولید کنند.
این زمانی اتفاق می افتد که ماده تاریک با پلاسما برخورد می کند و فرکانس امواج ماده تاریک با فرکانس امواج پلاسما همسو می شود. در این حالت تشدید اتفاق می افتد و با تشدید برهم کنش، پرتوهایی به شکل امواج رادیویی تولید می شود.
جهان با پلاسما غریبه نیست، همه ستارگان پلاسما را به شکل باد خورشیدی در فضا منتشر می کنند. بنابراین، نظریه پردازان تولید امواج رادیویی ناشی از برهمکنش ماده تاریک با محیط هایی مانند تاج خورشیدی یا فضای بین ستاره ای را بررسی کرده اند. اما در تحقیقات جدید دانشمندان این برهمکنش را در نقطه ای نزدیک به خانه ما که همان یونوسفر زمین است، کشف کردند.
یونوسفر زمین لایه ای داغ و نازک از جو فوقانی است که حاوی مجموعه ای از ذرات یونیزه شده (باردار) به نام پلاسما است. به طور طبیعی امواج در آن حرکت می کنند و بر اساس اکتشافات محققان، این امواج می توانند با امواج ماده تاریک فرضی که احتمالا روی زمین در حال حرکت هستند، تعامل داشته باشند.
امواج رادیویی تولید شده توسط چنین تعاملی دشوار است. اما محققان دریافتند که با استفاده از آنتن‌های رادیویی دقیق برای جستجوی مجموعه‌ای از امواج رادیویی در طول یک سال، می‌توان چنین امواجی را شناسایی کرد.
فرضیه پیشنهادی امیدوارکننده است زیرا یونوسفر زمین دارای چندین مزیت نسبت به سایر منابع امواج رادیویی از ماده تاریک است. اول از همه، یونوسفر به طور طبیعی بسیاری از امواج فضای عمیق را منعکس می کند و بنابراین تقریباً عاری از سیگنال های آلوده است. دوم، یونوسفر مستقیماً بالای سر ما قرار دارد، به راحتی قابل دسترسی است و در عین حال هدف نظارت و بررسی مداوم است.
با این حال، ماده تاریک از این نوع کاملاً فرضی است و دستیابی به یک روش رصدی کامل برای جستجوی امواج رادیویی حاصل از آن سال‌ها طول خواهد کشید. اما اگر این روش موفق باشد، مانند معدن طلاست. زیرا می توانیم برخی از اسرارآمیزترین عناصر جهان را از نزدیک بررسی کنیم.
