عملکرد مغز جغدهای شب 13.5 درصد بهتر از افراد سحرخیز است

جغدهای شب افرادی هستند که دقیقاً برعکس افراد سحرخیز، ترجیح می دهند شب دیرتر به رختخواب بروند و در روز دیرتر از خواب بیدار شوند. معمولا تصور می شود که جغدهای شب دوران سختی دارند، زیرا مطالعات متعدد نشان داده اند که دیر بیدار ماندن با عواقبی مانند سلامتی ضعیف، خواب ناکافی و احساس شرم نسبی مرتبط است. این شرم از این واقعیت ناشی می شود که جغدهای شب نمی توانند در صبح به خوبی سایر افراد عمل کنند. و البته، در دنیایی که ساعات کار عموماً به نفع سحرخیزان تعیین می‌شود، جغدهای شب احساس می‌کنند که از جامعه خارج هستند.

اما در نهایت، دانشمندان خبرهای خوبی برای افرادی دارند که به هر دلیلی نمی توانند یا نمی توانند در یک ساعت معقول به رختخواب بروند. دانشمندان در کالج امپریال لندن (ICL) دریافته اند که جغدهای شب به طور قابل توجهی عملکرد مغزی بهتری نسبت به همتایان خود در سنین اولیه دارند. بنابراین، اگر شما از آن دسته افرادی هستید که معتقدند روز واقعاً تا ساعت پنج بعد از ظهر شروع نمی شود، این خبر خوبی برای شماست.

رها غربنویسنده اصلی این مطالعه، از بخش جراحی و سرطان در امپریال کالج لندن، می‌گوید:

مطالعه ما نشان داد که بزرگسالانی که به طور طبیعی در عصر فعالیت بیشتری دارند (به اصطلاح افراد عصر) در تست های شناختی بهتر از افرادی که “افراد صبحگاهی” هستند، عمل می کنند. ساعت‌های بیولوژیکی به جای اینکه صرفاً یک موضوع ترجیحی شخصی باشند، می‌توانند بر عملکرد شناختی ما نیز تأثیر بگذارند.

مطالعات قبلی تمایل به دیر خوابیدن یا “دیر خوابیدن” را با پیامدهای مضر سلامتی، از جمله قرار دادن افراد در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و بیماری قلبی مرتبط دانسته اند. جغدهای شب بیشتر از افراد صبحگاهی در معرض خطر مرگ زودرس هستند. همچنین، دیر بیدار ماندن حتی با افزایش میزان اختلالات روانی و مشکلات عصبی همراه است.

مطالعات ژنتیکی نشان داده است که ترجیح دادن خواب صبح به خواب شبانه یا بالعکس ارتباط نزدیکی با اجزای فیزیکی ما دارد. متغیرهای مختلف با تغییر ساعت بدن یا «ریتم شبانه روزی» نقش مهمی در زمانی که ما احساس نیاز به خواب می کنیم، ایفا می کنند. البته هنوز تحقیقات بیشتری باید انجام شود، اما می دانیم که عملکرد جغد شب آنقدر پیچیده است که نمی توان آن را با انتخاب شخصی یا اراده به تنهایی مدیریت کرد.

اخیراً ساعت بدن حتی با تکامل گره خورده است. محققان با ارائه نظریه واچمن اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD) و معاصرگرایی را به هم مرتبط کرده اند. تقریباً سه چهارم افراد مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی از مشکلات خواب رنج می برند.

اما جغد شب بودن نیز ممکن است مزایای خود را داشته باشد. در یک مطالعه اخیر، محققان داده های بیش از 26000 نفر از بانک اطلاعات پزشکی بریتانیا (Biobank) و عادات خواب آنها از جمله مدت زمان و کیفیت خواب و همچنین نحوه عملکرد آنها در تست های شناختی را تجزیه و تحلیل کردند. شرکت کنندگان در این مطالعه خود را اعوان سحرخیز یا جغد شب معرفی کردند.

پس از تنظیم فاکتورهای سلامتی و سبک زندگی، مانند بیماری‌های مزمن، سیگار کشیدن و مصرف الکل، محققان دریافتند که جغدهای شب در یک گروه 13.5 درصد بیشتر از افراد سحرخیز و 7.5 درصد در گروه دیگر امتیاز بیشتری کسب کردند.

به‌علاوه، افراد سحرخیز به‌طور مداوم در آزمایش‌ها نمره پایین‌تری کسب کردند، حتی کسانی که ساعت بدن خود را «متوسط» یا جایی در وسط دو گروه توصیف کردند، 10.6 درصد و 6.3 بهتر از افراد سحرخیز بودند. غرب می گوید:

مهم است که توجه داشته باشید، نتایج به این معنا نیست که همه افراد سحرخیز عملکرد شناختی بدتری دارند. این یافته ها نشان دهنده یک روند کلی است که در آن بیشتر افراد ممکن است تمایل به بهبود عملکرد شناختی در عصر داشته باشند. می توانید با تنظیم تدریجی زمان خواب، افزایش قرار گرفتن در معرض نور عصر و حفظ یک برنامه خواب ثابت، عادات خواب طبیعی خود را تغییر دهید. اما روند تغییر کامل ساعت بدن از یک فرد صبح به یک فرد عصر بسیار پیچیده است.

اما به نظر می رسد کلید یافته های محققان میزان خوابی است که فرد در شب می خوابد، که احتمالاً چندان تعجب آور نیست. محققان در یافته‌های خود خاطرنشان کردند که بین هفت تا نه ساعت چشم‌های بسته بهترین برای مغز است، به‌ویژه در رابطه با عملکرد حافظه و سرعت پردازش اطلاعات. با این حال، آنها می گویند که خواب بیش از نه ساعت در واقع منجر به عملکرد ضعیف مغز می شود.

وست می گوید که اگرچه درک و کنار آمدن با تمایلات طبیعی خواب مهم است، به همان اندازه مهم است که به یاد داشته باشید که باید به اندازه کافی بخوابید، نه خیلی طولانی یا خیلی کوتاه. این برای حفظ سلامت مغز و عملکرد در بهترین حالت آن بسیار مهم است.

در نتیجه، یافته های محققان برای جغدهای شب به این معناست که دیر بیدار ماندن ممکن است برای عملکرد مغز بهتر از زود بیدار شدن باشد. اما عملکرد مناسب تنها زمانی به دست می آید که بتوانید به فاصله خواب مناسب بین هفت تا نه ساعت برسید. البته، مدت زمان خواب به دلیل عوامل خارجی مانند تعهدات کاری و خانوادگی نیز می تواند چالش برانگیز باشد.