کنجکاو بودن جوهر اصلی انسان بودن است و ما را به یادگیری و سازگاری با محیط های جدید سوق می دهد. دانشمندان برای اولین بار نقطه ای را در مغز که در آن کنجکاوی ظاهر می شود شناسایی کردند.
کشف نقطه کنجکاوی در مغز توسط محققان دانشگاه کلمبیا در آمریکا انجام شد. آنها از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) استفاده کردند که نشان میدهد هر ناحیه از مغز در هر زمان معین چقدر مشغول است تا سطح اکسیژن مناطق مختلف را اندازهگیری کند.
دانستن اینکه کنجکاوی از کجا می آید به ما در درک آن در انسان کمک می کند و به طور بالقوه می تواند منجر به ایجاد درمان هایی برای بیماری هایی شود که باعث می شود افراد حس کنجکاوی خود را از دست بدهند، مانند افسردگی مزمن.
ژاکلین گوتلیباین عصبشناس میگوید: «این واقعاً اولین بار است که میتوانیم کنجکاوی ذهنی درباره اطلاعات را به نحوه نمایش آن در مغز مرتبط کنیم.
در طول آزمایشات خود، محققان به 32 شرکت کننده تصاویر ویژه ای به نام «فرم های مالیاتی» دادند. این عکس ها نسخه های غیر طبیعی اشیاء و حیوانات آشنا مانند کلاه یا قورباغه را به تصویر می کشند. سپس از داوطلبان خواسته شد که اعتماد به نفس و کنجکاوی خود را در مورد شناسایی موضوع هر تاکسیدرمی ارزیابی کنند.
هنگامی که محققان ارزیابی متن شرکت کنندگان را با اسکن مغز fMRI مقایسه کردند، متوجه فعالیت قابل توجهی در سه ناحیه مغز شدند:
- قشر اکسیپیتومپورال: این ناحیه مربوط به دید و تشخیص اشیا است.
- قشر پیش پیشانی داخلی شکمی (vmPFC): حس ارزشمندی و اعتماد به نفس ما را کنترل می کند.
- قشر سینگولیت قدامی: برای جمع آوری اطلاعات استفاده می شود.
به نظر می رسد قشر پیش پیشانی میانی شکمی (vmPFC) نوعی پل عصبی است که سطح اطمینان شناسایی شده توسط قشر پشتی و زمانی را به کنجکاوی شخصی افراد متصل می کند. هنگامی که داوطلبان در مورد شناسایی یک تصویر اعتماد به نفس کمتری داشتند، کنجکاوی آنها افزایش می یافت. یعنی vmPFC به ما می گوید چه زمانی کنجکاو باشیم.
محققان در مقاله منتشر شده خود نوشتند: “این نتایج روشن می کند که چگونه ورودی ادراکی توسط بازنمایی های عصبی متوالی اصلاح می شود تا در نهایت حس کنجکاوی را برانگیزد.”
علاوه بر ارزش درمانی بالقوه، محققان همچنین میخواهند بررسی کنند که چگونه این یافتهها ممکن است برای انواع دیگر کنجکاوی فراتر از تشخیص تصویر اعمال شود. به عنوان مثال، کنجکاوی در مورد داده ها و حقایق بی اهمیت یا کنجکاوی اجتماعی در مورد فعالیت های دیگران.
کنجکاوی ریشه های بیولوژیکی عمیقی دارد
یکی از بخش هایی که تحقیقات را بسیار جذاب می کند این است که کنجکاوی بخش اساسی انسان بودن و کلید بقای ما به عنوان یک گونه است. انسان ها در یادگیری و جذب اطلاعات جدید بدون کنجکاوی خوب نیستند. شواهدی وجود دارد که کنجکاوی باعث ایجاد تنوع زیستی نیز می شود.
کنجکاوی نه تنها به انسان مربوط می شود، بلکه یک نیروی اساسی در طبیعت به حساب می آید. حیوانات کنجکاو محیط خود را کشف می کنند، زیستگاه های جدیدی پیدا می کنند و منابع غذایی را کشف می کنند. این کشف با گسترش گونه ها در اکوسیستم های مختلف به تنوع زیستی کمک می کند. به نوعی، کنجکاوی به حفظ تنوع غنی حیات روی زمین کمک می کند.
گوتلیب می گوید: کنجکاوی ریشه های بیولوژیکی عمیقی دارد. او معتقد است که کنجکاوی انسان متمایز است زیرا ما را به کاوش بسیار فراتر از آنچه دیگر حیوانات انجام می دهند سوق می دهد. برخلاف حیواناتی که به دنبال غذا یا بقا هستند، کنجکاوی انسان ما را به کاوش سوق می دهد زیرا ما به سادگی می خواهیم بیشتر بدانیم.
یافته های تحقیق در مجله علوم اعصاب منتشر شده است.