در گذشته، نوزادان پسر اغلب هنگام ختنه از هوش نمی رفتند. به همین دلیل، تا حدی اعتقاد بر این بود که مغز آنها به اندازه کافی رشد نکرده است که آگاهانه درد را احساس کند. حتی امروزه نیز ابهامات زیادی در این مورد وجود دارد. نوزادان نمی توانند صحبت کنند، بنابراین سخت است که بدانیم دقیقاً از چه چیزی آگاه هستند.
دانشمندان علوم اعصاب اخیرا شواهدی را کشف کرده اند که نشان می دهد نوزادان تازه متولد شده آگاهانه دنیا را درک می کنند. هنگامی که نوزادان در معرض محرک‌های عجیب و غریب و خاص قرار می‌گیرند، مغز آنها به روش‌های بسیار مشابهی با مغز آگاه بزرگسالان واکنش نشان می‌دهد.
هنگامی که نوزادان در معرض محرک های خاصی قرار می گیرند، مغز آنها به روشی مشابه با مغز آگاه بزرگسالان واکنش نشان می دهد.
یکی از روش های بررسی خودآگاهی در نوزادان، استفاده از پارادایم آدبال یا محرک غیرمنتظره است. ابتدا یک صدای خاص چندین بار پشت سر هم شنیده می شود (مانند bae bae bae)، سپس صدای بعدی صداهای قبلی را دنبال می کند که ممکن است هر صدای دیگری باشد (مثلا بو). وقتی آخرین صدایی که در این الگو پخش می شود با سایرین متفاوت است (مانند بابا با بو)، فرد متحیر می شود زیرا الگوی مورد انتظارش شکسته شده است. به این ترتیب مغز با یک سیگنال الکتریکی به نام موج P300 واکنش نشان می دهد. این سیگنال مغزی بازتابی از نقض انتظارات ما است و به عنوان پاسخ “ادبال محلی” شناخته می شود.
در یک مثال پیچیده تر، الگویی از صداهایی مانند “بو بو بو” را می شنوید که چندین بار تکرار می شود و سپس منتظر می مانید تا همان الگو تکرار شود. اگر صداهای مکرر به الگوی “bbb” تغییر کند، این الگو دوباره شما را مبهوت می کند و مغز دوباره با موج P300 پاسخ می دهد. این تغییر پیچیده‌تر در الگوها، واکنش «گلوله جهانی» نامیده می‌شود.
در بزرگسالان، واکنش ادبال موضعی حتی در حالت ناخودآگاه رخ می دهد. بزرگسالان خواب و بیماران کما می توانند با ارسال امواج P300 در پاسخ به ادبال موضعی پاسخ دهند. در عوض، پاسخ پیچیده‌تر ادبال جهانی تنها زمانی رخ می‌دهد که بزرگسالان کاملاً هوشیار و بیدار باشند، نه زمانی که خواب یا بیهوش هستند.
در نتیجه، پاسخ جهانی adball و موج P300 گاهی اوقات به عنوان شواهدی از خودآگاهی در افرادی که قادر به برقراری ارتباط کلامی نیستند استفاده می شود. مردم باید از الگوهای پیچیده پیروی کنند و به نظر می رسد ردیابی این الگوها نیازمند خودآگاهی است. اگر فردی که از کما خارج می شود در پاسخ به adball جهانی پاسخ موج P300 را نشان دهد، به این معنی است که فرد می تواند هوشیار باشد.
مطالعات نشان می دهد که نوزادان سه ماهه پاسخ مغزی به ادبال جهانی دارند، از جمله پاسخی شبیه به موج P-300. نتایج نشان می دهد که نوزادان می توانند ادبال محلی و ادبال جهانی را تشخیص دهند. علاوه بر این، مطالعه دیگری به این نتیجه رسید که نوزادان بیدار در هفته اول زندگی واکنش های مشابهی نشان می دهند. تشخیص جهانی Adball نشانه خودآگاهی فرد است، بنابراین نتایج نشان می دهد که نوزادان نیز از محرک ها آگاه هستند.
جنین ها در هفته های آخر بارداری ممکن است قادر به پردازش آگاهانه محرک های خارج رحمی باشند
اما آیا نوزادان قبل از تولد نیز دانش دارند؟ محققان همچنین از الگوی Adball برای اندازه گیری واکنش های مغز جنین استفاده کرده اند. یک مطالعه ثابت کرده است که جنین ها پس از هفته 35 بارداری، واکنش مغزی مشابهی به آدبال جهانی نشان می دهند. این بدان معنی است که جنین در هفته های آخر بارداری ممکن است بتواند به طور آگاهانه محرک های خارج رحمی را پردازش کند.
تأثیر چنین عواقبی بر موضوع سقط جنین بسیار محدود است، زیرا نتایج نشان می دهد که شواهد هوشیاری در جنین بعد از هفته سی و پنجم بارداری مشاهده می شود و سقط در این سن حاملگی بسیار نادر است.
اما پیامدهای وجود خودآگاهی در نوزادان ممکن است بر حوزه هایی مانند مراقبت از نوزاد تأثیر بگذارد. اگر نوزادان تازه متولد شده بتوانند هوشیار باشند، درد را نیز آگاهانه تجربه می کنند. اگر چنین است، آنها باید در طی اقداماتی مانند ختنه آرام بخش شوند. به همین ترتیب، اگر جنین های بالای 35 هفته حاملگی هوشیار باشند، این امکان باید در جراحی جنین و زایمان در نظر گرفته شود و از مدیریت کافی درد جنین اطمینان حاصل شود.
خودآگاهی نوزاد هنوز به خوبی درک نشده است، اما نتایج مطالعات نشان می دهد که پیشرفت در این زمینه امکان پذیر است. با اعمال بینش های موجود از علم خودآگاهی در بزرگسالان برای نوزادان، ممکن است در نهایت به درک علمی از چگونگی تجربه نوزادان از جهان دست یابیم.
