جهان، که موجودی بسیار بزرگتر در مقایسه با سیاره ماست، در حال انبساط است. این انبساط به دلیل تابش پس زمینه کیهانی (CMB) با سرعت حدود 67.5 کیلومتر بر ثانیه بر مگاپارسک (3260000 سال نوری) رخ می دهد. در همین حال، با اندازه‌گیری فاصله ستارگان متغیر سفازیس (با مشاهده نحوه انتقال نور آنها به ناحیه فروسرخ طیف الکترومغناطیسی در طول سفر طولانی در سراسر کیهان)، نرخ انبساط تقریباً 73 کیلومتر بر مگاپارسک تخمین زده شده است.
اگرچه تعداد کمی از دانشمندان معتقدند که جهان اصلاً در حال انبساط نیست، جامعه نجومی به عنوان یک کل در تلاش است تا انبساط جهان را تصحیح کند و “کشش هابل” را توضیح دهد، که تفاوت بین اندازه گیری های نرخ انبساط جهان است. مشاهدات حاکی از انبساط شتابان جهان است و بیان می کند که برای توضیح اینکه چرا این اتفاق می افتد، باید انرژی تاریک، انرژی بیگانه یا هر پدیده دیگری فراتر از قلمرو دانش فعلی را درک کنیم. به طور کلی، اسرار سرعت انبساط جهان هنوز حل نشده است.
در حالی که دانشمندان درگیر سوالات پیچیده فوق هستند، مفهوم گسترش جهان از جنبه ای دیگر برای کاربران اینترنت سوال برانگیز شده است. می گویند اگر جهان در حال انبساط است، آیا ما با آن منبسط می شویم؟
اگرچه ممکن است چنین سوالی پیش پا افتاده و مضحک به نظر برسد، اما برای کسانی که برای اولین بار با مفاهیم اخترفیزیک آشنا هستند منطقی است. اما پاسخ کوتاه نه است. چیزهایی که می دانیم و دوست داریم، از میوه های خوشمزه گرفته تا دوستان و عزیزانمان، با کائنات گسترش نمی یابند.
در واقع، انبساط جهان تنها بر مناطقی از جهان تأثیر می گذارد که توسط نیروهای دیگر به یکدیگر متصل نیستند. در نتیجه، انبساط بر فاصله بین اجرام منظومه شمسی تأثیر نمی گذارد، به عنوان مثال، فاصله بین زمین و خورشید. زیرا این دو جرم با نیروی گرانش در کنار هم نگه داشته می شوند. از سوی دیگر، اجرام عاری از جاذبه، مانند دو کهکشان، به قدری از یکدیگر دور هستند که گرانش تأثیری در کنار هم نگه داشتن آنها ندارد. در نتیجه، دو کهکشان با گسترش فضای بین آنها از یکدیگر دور می شوند. لازم به ذکر است که خود کهکشان ها که توسط گرانش ماده و اثر بسیار گسترده تر ماده تاریک به یکدیگر متصل شده اند، منبسط نمی شوند، فقط فضای بین آنها منبسط می شود.
در همین حال، اتم‌هایی که ما و دوستانمان و دنیای اطراف ما را می‌سازند، در توده‌های ساختار یافته‌شان توسط نیروی هسته‌ای قوی، نیروی الکترومغناطیسی و نیروی هسته‌ای ضعیف کنار هم نگه داشته می‌شوند. این نیروها حتی قوی تر از گرانشی هستند که سیارات را در کنار هم نگه می دارد و انبساط کیهان بر آنها غلبه نمی کند. در نتیجه، ما نباید نگران تورم خود با دنیا باشیم.
